«Վատից դեպի վատագույնը» մեր ընթացքը շարունակվում է և է՛լ ավելի սրընթաց է դառնում

Սա էլ արձանագրենք. ոչ Սահմանադրություն փոխվեց, ոչ էլ հանրաքվե եղավ: Ինչպես և կանխատեսում էին տեսնողները՝ այդ թվում նաև ես։ ՔՊ-ն դրա կարիքը չունի, քանի որ արտոնություն ունի՝ ցանկացած օրենք և ընթացակարգ խախտելով հասնել գերնպատակին:

Կկնքվի երկրորդ, արդեն ՀՀ կապիտուլյացիան, և ինչպես Արցախի դեպքում արվեց, այնպես էլ հիմա՝ ամենը կփաստաթղթավորեն հետմահու՝ քարը դնելիս, առանց որևէ ՀԱՅ մարդու կարծիք հարցնելու:

Այսօր էլ գիտակներից և ուժայիններից շատերը բացառում են, որ ՀՀ-ի դեպքում սա կհաջողվի, քանի որ ՀՀ-ն սուվերեն պետություն է: Սա ասողները հաշվի չեն առնում մեր իշխանության 5-րդ շարասյուն լինելը. ի՞նչը պիտի խանգարի սուվերեն պետության ԱԺ-ում թշնամու շահերը առաջ տանողին, բանավոր պայմանավորվածությամբ Արցախ և միջպետական ճանապարհ հանձնողին, պետությունից 100-200 քմ կտրող թշնամուն նվիրողին՝ կտրել նաև 1000-ը կամ 5000-ը, առավել ևս, երբ ներսում դա կանխող և խոչընդոտող ոչ մի ընդգծված ուժ այլևս չկա: Ոչինչը:

6 տարի առաջ բացառում էին Արցախը պատերազմով պարտվելու վտանգը, համապետական դավադրությունը:

4 տարի առաջ բացառում էին Արցախի ամբողջական հանձնումը:

2 տարի առաջ բացառում էին հայաթափումը:

Հիմա բացառում են ՀՀ ինքնիշխանության կորուստը:

Բոլոր բացառողներին խորհուրդ եմ տալիս ծանոթանալ «խաղաղության պայնագրով» Ադրբեջանի առաջ քաշած կետերին, գոնե հպանցիկ, այնքանով, որքանով կա բաց աղբյուրներում: Իսկ գաղտնի պահվող տարբերակը շատ ավելի սպառնալի է և, ամենայն հավանականությամբ, դա էլ կընդունվի, եթե հաշվի առնենք, որ ՀՀ իշխանությունը Ալիև-էրդողանի խոնարհ ու սիրառատ ծառան է և արդեն անթաքույց, լկտիաբար՝ ի լուր աշխարհի:

Հետևություն. «վատից դեպի վատագույնը» մեր ընթացքը շարունակվում է և է՛լ ավելի սրընթաց է դառնում:

Իրավիճակը վատ է. համառ, կամային և պայքարող հանրությունը սպառված է, կոտրված է և չի վստահում ոչ մի քաղաքական ուժի կամ գործչի: Խորհրդարանական ընդդիմությունը միայն մեկ բան է կարողանում անել՝ լեզվամարտերի մեջ մտնել թշնամահպատակների հետ, արդյունքում՝ նրանք, լինելով բացարձակ միապետական ուժ, գործի են դնում ծրագրված ցանկացած հակապետական քայլ և թշնամական գործողություն:

Հ.Գ. Կներեք, որ ես իմ դեմքով, ով մշտապես հուսադրող և պայքարի ոգին վառ պահող լոկոմոտիվ էր ծառայում ձեզ համար, իրավիճակից դուրս գալու առաջարկներ էր անում՝ հազար ու մի շարքային և շարքից դուրս մեթոդներով, այսօր ո՛չ մեկը կարող եմ անել, ո՛չ էլ՝ մյուսը: Կներեք, որ վերջին շրջանի գրառումներս, մեղմ ասած, հուսադրող չեն, այդպիսին է դարձել մեր իրականությունը:

Էլիզա Առաքելյան

Մեկնաբանություններ